Lettische Lieder
read by / gelesen von Prof Klaus Völker
Mein Vater der Habicht.
Großvater der Wolf.
Und der Ältervater der räubrische Fisch im Meer.
Ich, unbärtig, ein Narr,
an den Zäunen taumelnd,
mit schwarzen Händen
würgend ein Lamm um das Frühlicht. Ich,
der die Tiere schlug
statt des weißen
Herrn, ich folg auf zerspülten
Wegen dem Rasselzug,
durch der Zigeunerweiber
Blicke geh ich. Dann
am baltischen Ufer treff ich den Uexküll, den Herrn.
Er geht unterm Mond.
Ihm redet die Finsternis nach.
© 1998, Deutsche Verlags-Anstalt, München,
in der Verlagsgruppe Random House GmbH
read by Aare Pilv
Mu isa on kull
Vanaisa on hunt.
Ja vaarisa – röövkala meres.
Mina, habemetu, narr,
kodutara ümber jõlkuja,
musta värvi kätega
kägistan lamba koidikul. Mina,
kes lõin loomi
valge isanda
asemel, mina järgnesin ära uhutud
teedel hulguste voorile,
mustlasnaiste
pilkude vahelt lähen ma läbi. Siis
Läänemere kaldal kohtan Uexkülli, isandat.
Ta kõnnib kuuvalgel.
Pimedus räägib teda taga.
No vanagiem ir tēvs.
Vectēvs no vilkiem.
Vecvectēvs no tām plēsīgajām zivīm jūrā.
Bezbārdis nelga, es
gar žogmalēm ložņādams,
ar melnām rokām
griezdams jēram sprandu rītausmā. Es,
kurš bendēja zvērus
balto kungu vietā,
pa izskalotiem ceļiem rikšoju
ķekatnieku pēdās,
zem čigāniešu tumšiem
skatieniem eju. Tad
Baltijas krastos satieku Ikskelnu, kungu.
Mēnessgaismā tas iet.
Ar viņu sarunājas nakts.
Mano tėvas vanagas.
Senolis vilkas.
O prosenis jūrų žuvis plėšri.
Aš, bebarzdis, kvailys,
patvoriais šlitinėdamas,
rankom juodom
smaugiantis era ryto brėkšmoj. Aš.
gyvulius mušęs,
o ne baltus
ponus, seku aš išlytais
keliais paskui dardėjimą,
pro čigonų moterų
žvilgsnius einu. Ir
baltų pakrantėj sutinku aš
Ikskiulio poną,
jis vaikšto po mėnuliu.
Jam šneka tamsa iš paskos.
Far min hauken.
Bestefar ulven.
Og gamlefaren røvarfisken i havet.
Eg, skjegglaus, ein narr,
tumlar langsmed gjerda,
med svarte hender
kjøver eit lam i gråljosninga. Eg,
som slo dyra
i plassen for den kvite
herren, eg fylgjer på regnvaska
vegar rasletoget,
gjennom blikka til
sigøynerkvinnene gjeng eg. Då
på baltiske stronda treffer eg Uexküll, herren.
Han gjeng under månen.
Mørket talar etter han.
Латышские песни Translated by Sergey Moreino |
Латышские песни Translated by Vyacheslav Kupriyanov |
|
Ястреб отец мой. Волк мой дед. И прожорливая рыба в море мой прадед.
Я, недоросль, дурак, таясь под заборами, немытыми руками сворачиваю на заре шею ягненку. Я,
что бивал зверье вместо чистых господ, тащусь по расквашенным дорогам вслед ряженым,
под взглядами цыганских женщин я иду. Затем на белом берегу встречаю Икскюля, хозяина. Он идет, освещен луной.
Тьма перекликается с ним. |
Отец мой ястреб. Дед мой волк. Пращур хищная рыба в море.
Я безбородый дурень, шатаюсь возле заборов, руками чёрными ягнёнка душу на заре. Я,
кто зверей убивал вместо белого господина, я летел по размытым дорогам за табором,
сквозь взгляды цыганских женщин я шёл. Потом у Балтийского моря встретил я господина Уэкскюля*. Он шел под луной.
Мрак шепчет ему вослед. * Уэкскюль, в 17 веке предстал перед Рижским Советом по обвинению в убийстве своего батрака. |
Min fader höken.
Farfader vargen.
Och förfader den rovgiriga fisken i havet.
Jag, en skägglös narr,
raglande mot gärdsgårdarna,
med svarta händer
som stryper ett lamm i gryningsljuset. Jag,
som slog djuren
istället för den vite
herren, jag följer det skramlande
tåget på sönderspolade vägar,
genom zigenarkvinnornas
blickar går jag. Då
på den baltiska stranden möter jag Yxkull, herren.
Han går under månen.
Mörkret talar i hans spår.
-
Country in which the text is setLatvia
-
Featured locationsUexküll (Ikšķile), south of Riga, Latvia, Baltic Sea
-
ImpactThe title stands for the folk song tradition of Latvian dainas and Lithuanian dainos. In addition to their great age, these are characterized by archaic melody, free changes of meter, frequent polyphony, and rhymelessness. With the animals mentioned at the beginning of the poem, the speaker places himself in a tradition of robbery and violence. The relationship between perpetrator and victim takes on social and ethnic contours in the rest of the poem: instead of turning with the victims (lamb) against the robbers (lords), the I, who calls himself a fool, follows the lords. The noble family of the von Uexkülls, which can be traced back to the 13th century, is mentioned as representative for them. Many members of this family, originating from the Bremen area, gained great power and possessions in Livonia, Courland and Estonia in the course of the German colonization of the East. The beardless speaker of the poem, who runs after these lords, may be Bobrowski himself. He became a prisoner of war as a German soldier in Courland in 1945. This ends the tradition of robbery in darkness. The other tradition, that of the songs of the Baltic people, to which the poem belongs, testifies to this.
-
BalticnessThe place name "Baltic shore" refers to the coast of Lithuania, Latvia and Estonia. A historical dimension is given to this indication of place by the Bremen noble name von Uexküll. This refers to the conquest and colonization of the Baltic States in the 13th century by the Teutonic Order and the Order of the Brothers of the Sword. The initiative for this came from the archbishopric of Riga, which was closely connected with Bremen. The Bishop of Riga also transferred to the family in the 13th century the Livonian fief of Uexküll (Ikšķile), whose name the family took. Before Riga, Uexküll was the bishop's seat in the 12th century.Andreas Degen
-
Bibliographic informationThe poem, written in 1956, was first published in 1960 in the magazine „Merkur“ (No. 152, p. 945) and 1961 in Bobrowski's first poetry collection „Sarmatische Zeit“. Cf. Johannes Bobrowski: Gesammelte Werke in sechs Bänden, hg. von Eberhard Haufe, Bd I. Berlin resp. Stuttgart 1987, p. 57; Erläuterungen: Bd. V. Stuttgart 1998, p. 65-66.
-
Translations
Language Year Translator Latvian 2017 Sergey Moreino Lithuanian 1974 Sigitas Geda Norwegian 1984 Knut Ljosland Russian 2016 Sergey Moreino Swedish 1975 Göran Hägg -
Year of first publication1960
-
Place of first publicationMunich